Blah Blah Blogs! State of the Nation Address...


"I did not become President to be popular. To work, to lead, to protect and preserve our country, our people, that is why I became President. When my father left the Presidency, we were second to Japan. I want our Republic to be ready for the first world in 20 years." - President Gloria Macapagal Arroyo

Its the time of the year that we've been waiting. Its not a holiday nor a party, its the State of the Nation Address of the president, which sould be her last one, again is heard troughgout the nation and the whole world. Similar to the State of the Union Address in the United States. This event is actually included in the constitution. In which the situation of the republic should be reported. As usual also is the rants, raves, and praises from various groups, politician, and even the common tao. In the past SONA of PGMA, she would always present her achievements for the nation. As an economist, of course the speech is almost about the situation of the economy.
It started with a few seconds of silence to pray for the former president, Corazon Aquino. After that the ambiance begins to change. According to her, the economy has been stable and also there were progress in various sectors that is what she say are "proofs" of economic progress. Also what left a mark in me was the quotation above. Meaning she did a good job and stayed to be a busy president at the cost of her approval rating from the masses. Well, she was right about that one, however for me and even analysts say that the SONA lacks sincerity and also other elements that the people really wants to know. One of which is if she would completely step down from office after her term next year. Also her speech was also filled with words against her critics, most of them former allies. No names were mentioned, but the public knows who they are. It seems the speech was her way to fight back in the word wars.
Later within this day the Catholic Bishops Conference of the Philippines gave a statement about the SONA. Their verdict, GMA is lying. She may impress the audience with economic achivements on a macroscale, which could not be understood by the average pinoy, however failed in showing what the people really are experiencing today. We must take note that the CBCP did told the public to listen to the SONA before criticizing. Which they (and us too) did. Note that even religous leaders do see flaws, visble and big flaws in the regime.
Summing everthing here, we do see old, ugly things that remains unchanged or even got worse. There are some good news, but its not enough o its very unnoticed by the public itself. Puns were obvious and fierce against critics but failed to see its own weakness and never aknowledge that situation. Probably out of pride or the security issues what they are very much afraid of. NO, I am not happy with the SONA. Rather it seems more like a variety show entertaining the masses on an afternoon, yet not interesting enough to think that these are the real situation of the nation.
Actually, I do like GMA in her habits and ideas. She does on the spot inspection and criticizism with her subbordinates just to make it right. She is very hard working and very idealistic with project that are really good for the economy. Like giving bitter medicine to his son, she made those efforts just to keep the economy afloat. However, her power was used to be abusive to clear her name, used the position as a business opportunity, and is likes to keep things in secret. I did not feel sincerity in her infamous "I am sorry" speech. With countless files of corruption and human rights abuse, Its not right to jst say the economy is OK or better. So where do I stand. Just like Aristotle, I stand on the middle first but seeing and observing these reasons, I am now glued to be an opposition, yet I am not for any party. But to be probably with the side of the Filipinos, which are the people that we true heroes that saved us from damnation. Hope we see a new face with a better strategy for the country.

Mabuhay ang Pilipinas!

Blah Blah Blogs: Ayoko ng Chacha! hmph!


Siguro tama lang naman ang maki-alam sa bayan kahit isa ka lang simpleng mamayanan. Yan ang paniniwala ako, kasi kung lalaki tayong walang pakialam, wala tayong sisihin sa huli kundi ang ating sarili. Hindi naman ako aktibista, isa lang akong simpleng pinoy (slash) blogger. Pero mula sa munti kong blog ay nais kong maipahayag ang aking pag-tutol sa CHACHA. Hindi pa ito ang tamang oras at ito'y ginawa sa paraan na hindi kaaya-aya sa damdamin ng masa. OK naman ako sa pagbabago yun lang dapat sa mga kailangan ng bansa ang ating tutukan, dahil kahit baguhin man natin ang struktura ng gobyerno ng kahit ilang libong beses, kung bulok pa rin ang pamamahala nito ay balewala. Kaya mahalaga rin pagsabihan ang ating mga solon na maging boses talaga ng masa at hindi dahil kakampi nila ang makikinabang.
Nakablog na naman ako dahil ito nga daw ang araw upang ipahayag ang pagtutol sa chacha sa pamamgitan ng internet na sa ngayon ay isang mahalagang paraan upang mahikayat ang ating mga kababayan para sa ipaglalaban para sa ikabubuti ng bayan. Sa tingin ko, hindi ako makikita sa mga rally o semminar tungkol sa isyung ito dahil sinisikap ko rin na maging kapakipakinabang na mamayanan ng Pilipinas. Pero bilang isang blogger, alam ko na ang aking mga pananalita ay maaring makaimpluwensya o makamulat ng mata ng ating mga kababayan sa talakayang ito.
Hindi ko na rin kailangang isa-isahin ang detalye ukol dito dahil sapat na ang ating nakikita at nalalaman ukol sa kalgayang pulitikal ng bansa. Hindi tayo magpapaloko. At isa pa, marami din mga blogs at website para kumuha ng mga impormasyon dito. Kaya ang hangad ng blog na ito ay nag-aanyaya na maging mulat, totoo at maging sinsero nawa ang mga tao upang makibahagi sa kalagayan ng bansa. Marami pa rin kasi ang wala nang gana o kusa upang maki-alam sa lagay ng bansa. Masarap din sa huli na may ginawa kang isang mabuting bagay kahit ito ay maliit, kaysa hindi ito gawin at pagsisihan sa huli.
Ano pa man, may pag-asa pa rin ako na dapat manaig ang nais ng bayan na tutulan ang ganitong pangyayari. Tandaan tayo ay nasa demokrasya, na sa atin dapat ang kapangyarihan sa bansa at ang nasa pamahalaan ay nangakong maging lingkod ng bayan.

Blah Blah Blogs: GO YELLOW!


GO YELLOW!

tie a yellow ribbon 'round the old oak tree..


Sabi daw nila, ang dilaw ay simbolo ng kaduwagan, isang kulay ay nagsasabi magdahan dahan, mag-ingat ika nga. Ngunit kadalasan ang dilaw ay may kinalaman sa katingkadan ng kalooban. Hindi ba't ang ginto ay parang dilaw din kung tutuusin? At sa ating kasaysayan, naitatak na ito sa ating henerasyon at sa kasaysayan bilang kulay ng paglaban, pananampalataya, at katatagan.
Ngayon ay nahaharap sa isang matinding pagsubok ang pangulong aquino. Mula nang malaman ng bayan ang kanyang problema sa kalusugan hangang sa mga oras na ito, siya at patuloy siyang lumalaban. Ka kabila naman ng ganitong pangyayari, may mga tao pa rin na lumalapastangan sa sitwasyon tulad ng mga pekeng text sa umano'y pumanaw na daw si Tita Cory.
Hindi ako kamag-anak, ni kailbigan ng pamilya Aquino. Hindi rin ako taga-Tarlac, pinapahalagan ko siya dahil sa pagiging totoo niya sa kanyang sarili at manindigan para sa katotohanan. Mula sa isang maybahay ng isang bayaning senador ay ipinakita niya ang kanyang potential sa pamamahala ng bansa. Sa tingin ko, siya ang unang ina ng bayan. Sino ba ang maymasasabi na masama sa kanyang buhay. Isang masigasig na Katoliko, Ina sa kanyang mga anak. At pagmamahal sa kanyang mga nakakasalamuhang mga kababayan at kaibigan.
Ginawa ko ang Blog na ito, upang maging testimonya nawa ito sa kanyang impluwensya sa bansa at sa mundo. Ang kampanyang GO YELLOW ay bilang supporta sa kanya at pagpapalaganap nito sa internet. Sana sa mga sumusunod na araw ay mas mahabang bahaginan ang mailagay ko dito bilang pagkukunan ng inspirasyon. Marami na rin ang gumawa ng kanilang paraan upang makibahagi sa dating pangulo. Sa facebook, twitter at maging sa mismong website. Kaya sabay-sabay pa rin ang panalangin sa kanyang paggaling at ang kanyang halimbawa ay manaig sa atin bilang pilipino.

GO YELLOW!



Blah Blah Blogs ... the curse of FACEBOOK...


unang una, add niyo ako sa facebook sa may link sa babang gilid...

ngayong friends na tayo sa facebook ...
isang trivia lang din... ang pinaka una kong post sa blogger ay nangyari ng March 31, 2003... so mga 6 years na... bago pa lang ang blogger nun... so whats my point... yabang lang, pero totoo at wala naman akong nasasaktan na tao di ba?

sige lets continue...

kung may FB (facebook) account ka na, malamang mas tumatagal na ang pananatili mo sa computer... may mga ilang beses na nasunog ang sinaing niyo... sa school o sa trabaho, iniisip mo kung paano ka makakalevel up... ang mafia wars? Barn Buddy? Farm Town? Restaurant City? At marami pang iba. pansin niyo rin ang tagal ng post ko ulit sa blogger ko di ba? Pero binigyan ko uli ng pagkakataon ang pagbalik sa sinimulan ako, syempre ang Blah Blah Blogs!
Hindi naman natin kinukondena ang facebook, sa katunayan nakakatulong nga ito para ma promote ang site na ito! Malaki din ang tulong nito upang makita ko ang maraming long lost friends... joined the TEN group... organized SCA... promoted events... won gift certificates...the possibilities are increasing everyday! I hope this site wont be forgotten easily, and I see no reason para umalis.
Ang tanong naman ay kamusta na sila friendster? Multiply? Nag-upgrade din sila dahil sa kompetisyon... pero wala pa rin, nilalangaw na nga eh... halos lahat ng contacts ko ay nasa facebook na, lalo na may chat function kaya nalaos din ang YM...pero dahil hindi naman lahat naka facebook, may laban pa sila.
May laban na rin ang plurk at twitter... ano pa kaya ang maibibigay ng internet sa atin kinabukasan. Basta, magugulat na lang tayo...BOO!